پس از آن كه تومونوبو ايتاگاكي به دليل اختلاف با تكمو بر سر پرداخت نشدن پاداشش، راه خود را از كمپاني جدا كرد، هواداران سري مضطربانه در انتظار بودند تا ببينند چه به سر فرنچايز عزيزشان مي‌آيد. اعلام عرضه‌ نسخه‌ سوم خيلي‌ها را مشتاق كرد، اما نينجا گايدن تازه، اصلا آن چيزي نيست كه از قسمت‌هاي قبلي ديده‌ايم. آن اكشن پر زد و خورد و بي‌مانند تبديل به يك بازي آركيد بيش از حد شسته‌رفته شده كه در نهايت مي‌تواند با عناويني مثل «تيغ نينجا» رقابت كند. سري نينجا گايدن هيچ‌وقت به خاطر داستان معروف نبوده است. اين قسمت سعي دارد با تمركز بيشتر روي داستان، كاستي‌هاي گذشته را جبران كند. نتيجه يك ماجراي سطحي و مملو از كليشه است كه حتي يك حركت را به درستي انجام نمي‌دهد. كارگردان بازي در جايي گفته بود مي‌خواهد به خشونت NG معنا ببخشد. البته مي‌توانيد معنا بخشيدن را در همان ابتداي بازي ببينيد كه بازيكن مجبور است يك سرباز در حال التماس را به دست خود بكشد (هيچ گزينه‌ ديگري وجود ندارد!) حداقل مي‌شد اين صحنه را به صورت يك ميان‌پرده به تصوير كشيد. از اين قبيل صحنه‌ها در بازي زياد است كه نويسنده را به فكر وامي‌دارد «بر سر DOA5 چه خواهد آمد؟!»ريو بارها در طول بازي دچار دست درد شديد مي‌شود و به كندي حركت مي‌كند.در اين فضاها بايد با بدبختي ريو را حركت دهيد و با بدبختي مضاعف دشمنان را پيدا كنيد تا آنها را بكشيد و با بدبختي فزاينده‌اي به مسير ادامه دهيد! سكانس‌هاي ديگري نيز مانند صحنه‌هاي ارتباط راديويي ابزار جنگ، ريو را در حالت قدم زدن قرار مي‌دهد. به اينها سكانس روستاي ريو و حدود 10 دقيقه وقت تلف‌شده در آن را اضافه كنيد. قسمت‌هاي زيادي نيز به عنوان بالارفتن از ديوار به كمك كوناي‌ها (تيغ‌هاي مخصوص نينجا) يا آويزان شدن از طناب به بازي اضافه شده است. صحنه‌هايي كه سعي در تقليد از نمونه‌هاي مشابه خداي جنگ داشته‌است؛ اما نه دوربين آن را دارند، نه سرعت آن و نه كنترل دقيق آن را! نتيجه‌ كار يك بلبشوي باورنكردني از آب درآمده كه عرق سرد برتن طرفداران مي‌نشاند. تير سازندگان در تبديل هيولاترين عنوان اكشن رزمي دهه‌ گذشته به يك تجربه‌ سينمايي و خيره‌كننده به سنگ خورده است. البته در اين ميان يك نكته‌ كاملا مثبت هم ديده مي‌شود. مي‌توانيد برخلاف گذشته در ابتداي بالا آمدن ديسك، فيلم معرفي تيم نينجا را با زدن يك دكمه رد كنيد!خارج از شوخي، سيستم تيراندازي نسبت به قسمت‌هاي قبل بهبود قابل قبولي داشته است و شمشيرزني‌ها مانند گذشته با انيميشني مثال‌زدني انجام مي‌شود، اما برخلاف NG2 كه حدود 10 سلاح و بالاي 500 كمبو را در اختيار بازيكن قرار مي‌داد، اين بار بازي فقط يك شمشير و يك نينپو ارائه مي‌كند! رقمي كه براي چنين عنواني يك پسرفت افتضاح تلقي مي‌شود. بيشتر انيميشن‌ها نيز از همان نسخه‌ بعدي كپي شده است. سختي بازي نيز بشدت كاهش يافته و مي‌توانيد براحتي بازي را در حالت نرمال تمام كنيد، اما سينمايي شدن بشدت خام بازي، نه‌تنها پشت داستان و روايت را به خاك ماليده است، بلكه باعث شده گيم‌پلي نيز كاملا رنگ و بوي گذشته را از دست بدهد. اين كه در ميانه‌ مبارزات ناگهان با يك دكمه‌ خاص روبه‌رو شده و مجبور به زدن آن باشيد، خيلي زود برايتان عادي خواهد شد. QTEهاي مابين ميان‌پرده‌ها نيز فراوان جو بازي را تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد. رئيس‌هاي بازي نيز در كنار حضور مكرر و غيرموجه يكي از آنها (از بابت گيم‌پلي) چندان چنگي به دل نمي‌زند. در هر حال، هر طور كه بخواهيم بازي را نگاه كنيم (چه بيطرفانه و چه از ديد يك طرفدار) NG3 بازي افتضاحي است كه يادگارهاي خوب به آن ارزش بازي‌كردن مي‌دهد. اگر طرفدار اين سري هستيد، اصلا آن را به شما پيشنهاد نمي‌كنم و فقط محض باخبر بودن از اوضاع، بد نيست آن را تجربه كنيد. اگر هم تازه‌وارد هستيد، از بازي لذت ببريد.